در هفته های اخیر مرتب می شنویم که جلسات زیادی در رابطه با مسائل زیست محیطی برگذار و سخنرانی های زیادی در این جلسات انجام میشود و در پایان اکثر این گردهمایی ها نیز جوایزی به برخی از فعالان عرصه حفظ محیط زیست اهدا می شود. تشکیل این جلسات و گردهمایی ها در نگاه اول مثبت به نظر می رسد و این امید را ایجاد می کند که متولیان حفظ و حراست از محیط زیست از رده مدیران تا شهروندان حساس به این موضوع بسیار مهم، در زمینه احترام به طبیعت و عدم تغییر در آن فعال شده اند و میخواهند جلوی اشتباهات فراوان گذشته را بگیرند. ولی اگر دقیق به موضوع نگاه کنیم متوجه می شویم که اینطور نیست.میپرسید چرا؟ توضیح می دهم.

تشکیل یک گردهمایی احتیاج به اقدامات و امکاناتی دارد که همه آنها مخرب محیط زیست است. شروع آن با ارسال دعوت نامه ها برای تشکیل جلسات مقدماتی به منظور مشخص شدن چگونگی گردهمایی و اهداف آن کلید می خورد و سفرهای درون شهری و برون شهری زیادی به این منظور انجام می شود که تماما با مصرف سوخت و استهلاک خودرو و ... مخرب طبیعت محسوب می شود. مکان هائی که این جلسات در آن برگذار میشود ( غیر از مکان اصلی گردهمائی ها که معمولا یک سالن بسیار بزرگ است) باید از نظر گرما و سرما و تهویه هوا مطبوع باشد که این خود با مصرف سوخت همراه است که باز هم مخرب طبیعت است. پذیرائی ها و حیف و میل های این جلسات نیز هم خودش و هم زباله های تولید شده نیز یک آفت بزرگ برای طبیعت محسوب می شود. نهایتا جلسه اصلی گردهمائی نیز همه موارد پیشگفت را با حجم چندین و چند برابر در خود دارد، مخصوصا اگر محاسبه شود که یک سالن کنفرانس یا آمفی تاتر مثلا 500 نفره هم برای تاسیسش و هم برای نگهداریش و هم برای آمادگی آنروزش از نظر دما، نور، صدا و ... چقدر طبیعت را آزار داده و مورد تخریب قرار داده است، دیگر مثبت بودن تشکیل اینگونه گردهمائی ها به یک امر کاملا منفی تبدیل می شود و خروجی آن هرچند مفید (که اکثرا خروجی ندارد ویا اصلا مفید نیست) توجیه عقلانی در جهت حفظ و احترام به طبیعت ندارد.

من معتقدم که اصلا و یا با کمی تسامح 99 درصد این جلسات هیچ ضرورتی برای تشکیل ندارد و میتوان با ویدئوکنفرانس ها تمام این کارها را به نحو شایسته ای انجام داد واگر واقعا قصد حفظ و تکریم طبیعت را داریم به نتایج قابل قبولی دست یافت و اگر سایر کنفرانس ها و گردهمائی ها هم از این سیر منطقی تبعیت کنند و 99 درصد آن ها حذف شود و یا با شکل تشکیل جلسات مجازی انجام بگیرد، خیلی از سالن ها و فضاهای فیزیکی موجود قابل تخریب و معدوم کردن و باز گرداندن آن ها به عرصه های طبیعی است و این کمک بزرگی به حفظ طبیعت محسوب می شود. علاوه بر آن جلوی سفرهای غیرضروری زیادی نیز گرفته می شود، از مکاتبات زیاد جلوگیری میشود، جلوی ریخت و پاشها و تولید حجم بالائی از زبالها گرفته می شود و در نهایت اگر تصمیم کارسازی هم گرفته نشود حداقل تخریب طبیعت خیلی کم خواهد شد.

رعایت این موارد به آنجا ختم می شود که در هر شهرستان به جای صدها سالن فعلی یک یا دو سالن، پاسخگوی نیاز ها خواهد بود و تصور نمائید که چه حجم عظیمی از تاسیس فضای فیزیکی، گرم و سرد کردن آنها، تنظیم نور و صدا در آن ها که همگی مخرب طبیعت محسوب می شود، حذف شده و طبیعت یک نفس راحت خواهد کشید و در کنار این منافع، سفرها و زباله ها نیز کم خواهد شد و طبیعت نفس دوم را عمیق تر و راحت تر می کشد. نتیجه نهائی اینکه عدم گردهمائی از گردهمائی های بیرویه و غیر ضروری برای تکریم محیط زیست بهتر و معقول تر است.