به گزارش رویترز، سازمان جهانی بهداشت، شهر زابل ایران را آلوده‌ترین شهر جهان در سال 2015 معرفی کرد. شهر زابل، با وجود ۲۱7 میکروگرم در هر متر مکعب ذرات معلق، آلوده ترین شهر جهان لقب گرفت. لازم است بدانیم که وجود ذرات معلق در هوای آلوده به پیدایش سرطان ریه، مشکلات تنفسی و بیماری‌ها قلبی و ریوی و نیز حملات قلبی که به سرعت کشنده هستند، منجر می شود. گزارش سازمان بهداشت تصریح می‌کند بیش از ۷ میلیون مرگ زودرس که سالانه در جهان اتفاق می‌افتد به خاطر همین آلودگی هوا است.
در سال گذشته دهلی نو آلوده ترین شهر جهان لقب گرفته بود و از آن زمان مسئولان بیدار شده و توانستند تا حدود زیادی آلودگی این شهر را کاهش دهند که مهمترین اقدام آنها محدود کردن تردد خودروهای شخصی در این شهر بود. این کار توانست این شهر را از رتبه اول در سال 2014 به رتبه نهم در سال 2015 برساند یعنی نه پله بهبود. ماریا نیرا رئیس بهداشت عمومی سازمان بهداشت جهانی دولت هندوستان را به خاطر کاهش قابل توجه آلودگی هوا در این شهر ستوده است.
بر اساس این گزارش مهمترین عامل آلودگی، خودروها، سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی ساختمانها، کشاورزی غیرعلمی، مدیریت غلط و ژنراتورهای تولید برق است.
این گزارش اعلام می دارد که اکثر شهرهای کشورهای پیشرفته سیستم‌های خود را برای کاهش آلودگی بهبود بخشیده‌اند به طوری که از ۳ هزار منطقه شهری، تنها ۲ درصد از شهرهای کشورهای فقیر هوای مناسب مطابق با استانداردهای WHO دارند در حالی که ۴۴ درصد از شهرهای کشورهای پیشرفته با استانداردهای WHO منطبق هستند.
حتما چند روز قبل در اخبار شنیدید که عده ای در زابل برای این که از شر! درختان مزاحم! رها شوند اقدام به سوزاندن آنها با اسید نمودند. درختان، بهترین وسیله برای کاهش بعضی از آلودگی های موجود در هوا هستند و باعث شادابی محیط می شوند. حال ساکنان زابل باید دقیقا بدانند که عامل بیماری های ناشی از آلودگی هوا که به برخی از آنها در بالا اشاره شد، خودشان هستند، اولا با استفاده بسیار بی رویه از خودرو و ثانیا با از بین بردن درختان.

حال با هم به نقطه دیگری در همین کره زمین می رویم، روستای شگفت انگیز گیتورن Giethoorn که به ونیز هلند معروف است. این روستا حدودا در سال ۱۲۳۰ میلادی ساخته شده است و خیلی از مردم دنیا آرزو دارند تا در چنین مکان پاک و زیبائی زندگی کنند. در روستای گیتورن هیچ جاده و خیابانی وجود ندارد و در نتیجه هیچ وسیله حمل و نقل موتوری اجازه ورود به این روستا را ندارد .تنها راه عبور و مرور مسیر های آبی و پل ها هستند. در این روستا بیش از ۱۷۶ پل کوچک و بزرگ وجود دارد .
هر کسی برای ورود به این روستا باید ماشین خود را در خارج از روستا گذاشته و با پای پیاده وارد روستا شود و یا اینکه با قایق در مسیر های آبی پارو بزند. استفاده از قایق های موتوری یا برقی صدا دار نیز داخل محیط روستا امکان پذیر نیست و فقط قایق های بی سر و صدا می توانند در مسیر های آبی قرار بگیرند. بی سر و صدا بودن در این روستا بسیار پر اهمیت است بطوریکه در وبسایت این روستا نوشته شده است که بلندترین صدایی که بصورت معمول در این روستا می شنوید صدای اردک ها و یا دیگر پرندگان است.

خودتان مقایسه کنید: کدام حالت عاقلانه تر است؟ مردمی که برای ساخت جاده و محل های عبور به منظور استفاده هرچه بیشتر از خودرو، یکی از کارهای شان اینست که درختان را با اسید می سوزانند و در نتیجه به آلوده ترین شهر دنیا تبدیل می شوند و نهایتا با بیماری های شدید دست و پنجه نرم می کنند به طوری که بیش از نیمی از عمر خود را با درد و رنج بیماری می گذرانند و مردمی که اجازه جاده سازی و ورود خودرو را به روستای خود نمی دهند و مطمئنا با استنشاق هوای سالم، پیاده روی های زیاد و زندگی زیبا با درختان و حیوانات، سالم مانده و از زندگی خود لذت می برند. قضاوت با شما.

در اینجا به عکس هائی از این دو نقطه جهان توجه کنید:

1- زابل

2- گیتورن