گروهی از سازمان‌های غیردولتی و شرکت‌های فعال در بخش گردشگری، ۱۰ اوت (۲۰ مرداد) را برای اطلاع رسانی درباره خطراتی که متوجه سلطان جنگل یعنی شیر است، و همچنین به منظور جمع‌آوری سرمایه برای حفاظت از این حیوان به نام "روز جهانی شیر" نامگذاری کرده اند. این نامگذاری به یک دلیل واضح توجه مرا جلب کرد که چه شده است که قوی ترین جاندار نیز در معرض خطر قرار گرفته به طوریکه متخصصین امر را بر آن داشته است که برای جلب توجه مردم و متولیان امر در تمام دنیا، روزی را به نام این حیوان نامگذاری کنند. وقتی خطر به بیخ گوش قویترین و مقاوم ترین می رسد و اعلام می شود که طی 75 سال گذشته 90 درصد جمعیت این حیوان در دو قاره آفریقا و آسیا که زیستگاه اصلی آنان است، منقرض شده است، آیا نباید همه ما به این فکر بیفتیم که دلیل آن چیست و چه باید کرد؟

نشنال جئوگرافیک به عنوان یک مرکز تخصصی مطالعه بر روی حیات وحش، سه عامل را دلایل اصلی این اتفاق نامیمون می داند: درگیری‌ها با انسان، شکار غیر قانونی و شکار تروفه (شکار برای پوست یا دندان جانور) که در هر سه دلیل نقش انسان نزدیک به صد در صد است. وقتی بدون در نظر گرفتن زیستگاه ها، در هر نقطه از کره زمین و به هر وسعت که دلمان می خواهد شهرسازی می کنیم و یا شهرهای موجود را گسترش می دهیم، وقتی که اصلا در مخیله مان نمی گنجد که فقط درصدی از طبیعت حق ما است و بیشنر از آن حق دخالت و استفاده از آن را نداریم، وقتی که به جنگل ها و بیابان ها و دریا ها و قله کوه ها و حتی به کویرها و ... رحم نمی کنیم و در خیلی از مواقع با استفاده از تکنولوژی و ساخت تجهیزات، آنها را به تمسخر می گیریم و به بازی و شادی خودمان تبدیل می کنیم، وقتی که از شکار به عنوان سرگرمی و تفریح استفاده می کنیم و انگار نه انگار که سرگرمی ما نباید به قیمت اذیت و آزار موجودات دیگر بینجامد و وقتی برای منافع مادی زودگذر خودمان به پوست و دندان موجودات دیگر نیز نظر داریم و از ان نمی گذریم، آیا به این فکر می کنیم که روزی خواهد رسید که خودمان نیز در چنگال این تفکر خطرناک گیر می افتیم و آن موقع دیگر دیر است و باید چوب بی مبالاتی های خودمان را تحمل کنیم و آخ نگوئیم؟

به نظر من باید هرچه زودتر محدوده شهرها و آبادی ها با دید بسیار انقباضی مشخص و در خارج از این محدوده ها، ساخت و ساز بطور کامل ممنوع شود و در صورت افزایش جمعیت فقط از هوا و نیز کم کردن متراژ مجاز برای هر نفر استفاده گردد و در نتیجه از تغییرات اقلیمی جلوگیری شود، باید درصد مجاز حق انسان ها به عنوان یکی از هزاران موجود زنده از طبیعت توسط مراکز تخصصی بین المللی مشخص و به همه کشورها ابلاغ شود تا هر کشوری بداند که حد او در استفاده و تغییر طبیعت چقدر است و در صورت استفاده بیشتر به شدت توسط مجامع بین المللی تنبیه و از این کار پیشگیری شود، باید از ورود بی رویه و بدون کنترل انسان ها به مناطق بکر طبیعی به منظور تفریح و سرگرمی به شدت جلوگیری شود و فقط دانشمندان عرصه های مختلف و با ثبت پروژه های معتبر دانشگاهی و آن هم در دانشگاه های معتبر دنیا، حق ورود به این مناطق را داشته باشند و انسان ها برای سرگرمی خود وارد این مناطق نشده و به تخریب زیست گاه ها نپردازند، باید قوانین جاده سازی در دنیا تغییر کند و جاده سازی که عامل مهم دسترسی و در نتیجه تخریب است به یک موضوع سخت تبدیل شود و برای هر مترمربع جاده سازی توجیهات بسیار قوی در کمیسون های تخصصی ارائه و با گرفتن مجوزهای لازم اقدام به جاده سازی شود، این مقررات به تدریج باید عطف به گذشته شود و جاده های بدون توجیه که درصد بسیاری از جاده های فعلی موجود در کشورها را شامل می شود، تخریب و به عرصه طبیعت بازگردد و نتیجه مهمتر اینکه دسترسی به مناطق بکر را پرهزینه کرده و از تخریب نجات می دهد، باید قوانین بسیار سخت گیرانه و پر هزینه برای شکار به صورت بین المللی تدوین و با اهرم های اجرائی قوی به همه کشورها ابلاغ و توسط مراکزی که از دانشمندان محیط زیست اعزامی همه کشورها تشکیل می شود، کنتزل شود و نهایت باید یک عزم جدی در همه اعم از نخبگان، دانشمندان، سیاسیون و همه مردم عادی برای جلوگیری از تخریب محیط زیست شکل بگیرد و احترام به محیط زیست به عنوان یکی از سه اصل اساسی آرامش انسان برای همه انسان ها مورد توجه عمیق باشد. در غیر اینصورت روز بعدی پس از روز جهانی سلطان جنگل برای حفظ این حیوان روز جهانی آدم خواهد بود که احتمالا توسط موجودات دیگری که الآن برای من قابل تصور نیست، تعیین خواهد شد چرا که دیگر انسانی وجود نخواهد داشت.