پل هوائی که در عکس می بینید در ونکوور کانادا ساخته شده است. در ساخت این پل سعی شده است که یکپارچگی طبیعت دو طرف پل از بین نرود و ساخت جاده، دو طرف خود را از هم کاملا جدا نسازد. این می تواند یک نمونه واقعی از رعایت اصل مهم احترام به طبیعت باشد. در این مورد در مطالب متعددی تذکر داده بودم و دوست داشتم یک تصویر واقعی را در معرض دید شما قرار بدهم که عکس این پل در سایت های خبری و محیط زیستی توجهم را به خود جلب کرد.

مهم اینست که بفهمیم و یاد بگیریم که طبیعت قابل تخریب نامحدود نیست و هر کاری که ما انسان ها می کنیم، باید حرمت طبیعت اصل اول مورد رعایت در آن باشد وگرنه طبیعت نیز حرمت انسان را نگه نمیدارد و در نتیجه همه فعالیت های ما که مثلا با هدف تکریم و رفاه انسان انجام می گیرد به ضد خود تبدیل می شود و چون مقصر خودمان هستیم جای هیچگونه گله و شکایتی باقی نمی ماند.

یک مثال جدید در این مورد تخریب قبرستان در یکی از شهرستان های شمالی و بیرون زدن اجساد از زمین و آلوده شدن آب مشروب شهر بر اثر طوفان و سیل اخیر است. وقتی که مردمی اجساد مردگان خود را بدون رعایت حرمت و حریم رودخانه در نزدیک رودخانه دفن می کنند باید روزی منتظر نقض حرمت و تکریم خود و اجساد عزیزانشان باشند که هم این اجساد با شکل و شمایلی زشت از زمین بیرون بزند و هم آلودگی آب مشروب، زنده گانشان را به بیمارستان بکشاند، که هر دوی این اتفاقات بی حرمتی به انسان است.

همین دو موضوع یعنی ساخت پل با رعایت یکپارچگی طبیعت منطقه از یک طرف و دفن مردگان بدون رعایت حریم اجزاء طبیعت از طرف دیگر میزان محترم دانسته شدن انسان در این دو نقطه از کره زمین را تعیین می نماید و اگر می بینیم که در آنجا انسان مکرم است و یک زندگی همراه با سلامت و رفاه نسبی قابل قبول را تجربه می کند و اینجا انسان آنطور که باید و شاید مورد احترام نیست و زندگی او با حداقل تکریم و رفاه همراه است، حتما یکی از عوامل اصلی و فراموش شده این اختلاف فاحش در میزان آرامش و رفاه، همین رعایت حرمت اجزاء خلقت در آنجا و بی احترامی به اجزاء خلقت در اینجا است.

اگر این باور در جامعه شکل بگیرد به همه چیز احترام گذاشته می شود ونهایتا همه چیز به انسان احترام می گذارند و تکریم انسان یعنی همین.