چندی قبل گزارشی منتشر شد با عنوان "فاجعه ای که شاید در آینده نزدیک رخ دهد" که به موضوع جاده کشی به سمت دریاچه گهر پرداخته بود. این گزارش به یک نکته مهم اشاره می کند که من بارها در مطالب قبلی مطرح کردم و آن اینست که جاده و جاده کشی یکی از عوامل اصلی تخریب و بی احترامی به محیط زیست است هم خود بستر سازی برای جاده کشی و هم ایجاد دسترسی آسان برای انسان ها که تنها عامل تخریب محیط زیست هستند مگر عاشقان محیط زیست که اینگونه افراد که بسیار کم و انگشت شمارند، رنج پیاده روی برای رسیدن به محیط زیست بکر را لذت بخش دانسته و راضی به ایجاد جاده برای راحتی سفر و از دست دادن آن رنج لذت بخش به هیچ وجه نیستند. شاید بعضی این نقد را داشته باشند که همه مردم باید برای دیدن مناطق زیبا بروند. من هم هیچ مخالفتی ندارم ولی دیدن مناطق بکر طبیعی باید بر اصل بکر ماندن این مناطق خدشه ای وارد نکند وگرنه نقض قرض بوده و از بکر خارج شدن مناطق دست نخورده نهایتا منطقه زیبائی برای بازدید و لذت بجا نخواهد گذاشت. این موضوع بسیار مهم است که مشتاقان واقعی محیط زیست را به مخالفت با جاده سازی وادار می کند.

طبق گزارش منتشره مدتی است که افراد دشمن محیط زیست که در ارگان های دولتی و خصوصی مختلف مرتبط با از طرفی حفظ محیط ریست و از طرف دیگر راه سازی اشتغال دارند در حال تخریب وحشتناک منطقه اشترانکوه به منظور جاده سازی و ایجاد دسترسی سهل به این منطقه می باشند. از آنجا که این کار عجیب و ناشایست که برخلاف تعهدات بین المللی بوده و نتیجه حتمی آن تخریب کامل دریاچه زیبای گهر و منطقه اشترانکوه است، موظف هستم که با درج این مطلب در سایت به همه هشدار بدهم که به داد محیط زیست زیبای اشترانکوه و دریاچه گهر برسید وگرنه بزودی اتفاق شوم تخریب کامل منطقه بوقوع پیوسته و آنموقع پشیمانی سودی ندارد. در اینجا توجه شما را به گزارش منتشره با کمی ویرایش به منظور روان سازی مطلب جلب می نمایم:

"دریاچه گهر در منطقه حفاظت شده اشترانکوه دورود قرار دارد و به «نگین اشترانکوه» معروف است. ساحل دریاچه گهر به جز قسمت مدخل دریاچه (ضلع غربی) و قسمت مقابلش (ضلع شرقی) که ساحلی ماسه ای دارد و برای شنا مناسب است در سایر نقاط دارای ساحلی صخره ای است که برای شنا مناسب نیست. در قسمت پایین دریاچه، جنگلی انبوه وجود دارد که در شرف نابودی است. در قسمت بالای آن نیز جنگلی انبوه وجود دارد که این جنگل هم در معرض خطر نابودی است. از قسمت بالا، جوی آبی به دریاچه می ریزد که ادامه آن به دریاچه ای دیگر منتهی می شود که با حدود ۴۰ دقیقه پیاده روی می شود به این دریاچه (گهر دوم یا گهر پائین) رسید. میزان بارش سالانه در منطقه گهر حدود۹۳۳ میلی متر است که بیشتر بصورت بارش برف می‌باشد و در سال های سرد و پر برف سطح دریاچه یخ می بندد. اطراف دریاچه گهر پوشیده از درختان بلوط، بید، بادام، پسته وحشی، گلابی وحشی، چنار، نارون، بلوط مازو، گردو، انجیر، زبان گنجشک، سیب، زالزالک، ارژن، کنار کهور، انار، گز، و موی وحشی می باشد. گل های این منطقه، لاله واژگون، شقایق، زنبق، لاله وحشی، تاج خروس و اختر هستند. دریاچه گهر زیستگاه مناسبی برای آبزیان و دیگر حیوانات وحشی است. منطقه حفاظت شده اشترانکوه با حیات وحش متنوع شامل حیواناتی است از قبیل بز، قوچ، آهو، کل، پلنگ، گرگ، گراز، خرس قهوه ای، کفتار، روباه، شغال، خرگوش و انواع پرندگان مانند عقاب، کبک، شاهین، تیهو و آبزیان مانند مارماهی، لاک پشت، قورباغه و ماهی قزل آلای رنگین کمان و خال قرمز در این منطقه زیست می کنند.

از آنجا که براساس قراردادهای بین المللی ۱۳ درصد از خاک ایران جزو مناطق حفاظت شده است، طبق تعهدات، فعالیت هایی همانند جاده کشی، ساختمان سازی، معدن کاوی و سایر فعالیت های مخرب محیط زیستی درون این عرصه ها به هر بهانه ای ممنوع اعلام شده است. اما با وجود امضاء قراردادهای بین المللی در مورد مناطق حفاظت شده، ماجرای درخواست احداث جاده به سمت دریاچه گهر شهرستان درود واقع در منطقه حفاظت شده اشترانکوه قدمتی به تاریخ تآسیس سازمان حفاظت محیط زیست دارد و در حال حاضر جاده ای که به بهانه وصل کردن مسیر روستایی به عشایری راه انداخته اند، تا خود گردنه (تا پله) که جزو اصلی ترین نقطه منطقه حفاظت‌ شده اشترانکوه محسوب می شود پیش رفته و با این اوصاف تا چندی دیگر به ساحل دریاچه گهر خواهد رسید. این در حالیست که بر اساس همین تعهدات بین المللي مقرر شده کشور ما تا چند سال آینده، وسعت ۱۳درصدی مناطق حفاظت شده خود را به ۲۰ درصد و بیشتر ارتقا دهد، اما در سال های اخیر، تجاوز به این مناطق حساس با شروع روند خصوصی سازی در کشور، فرصت طلبان را برای دست اندازی به این عرصه های بکر تشویق کرده است. حالا حضور بدون کنترل، ساماندهی و ظرفیت سنجی سالانه بیش از ۷۰ هزار نفری گردشگران در دریاچه گهر و دره میگا، که در دل منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه واقع شده، نشان از رها سازی علنی بانک ژنی زاگرس (اشترانکوه) از جانب سازمان حفاظت محیط زیست است.

اما مشکل تنها ورود بیش از حد توان ظرفیتی و اکولوژیکی دریاچه گهر و منطقه حفاظت‌ شده اشترانکوه نیست، بلکه مشکل اساسی تر، تلاش و سنگ اندازی برخی از سودجویان و عطش سیری ناپذیر آنها برای جاده کشی به دریاچه گهر است که از سال ۸۲ شروع شده است. فعالان محیط زیست از حاشیه شهرستان های اشترانکوه با شنیدن خبر جاده کشی به این منطقه از سمت شهرستان دورود، به مخالفت جدی با این طرح برخواسته و تا امروز دهها نامه به سازمان حفاظت محیط زیست ارسال کرده اند تا بالاخره، احداث جاده از این مسیر انجام نشد. اما از سمت الیگودرز هر ساله به بهانه بهبود شرایط جاده عشایری، احداث آن را پیش برده و جاده ای را که از اول منطقه از خلیل خان شروع می شود را به اسم رسیدن جاده به روستاها تا قبل از خلیل خان، جاده شوسه ایجاد کرده وحالا بعد از دوسال و امروزه جاده مذکور از مرز خلیل خان عبور کرده و تا خود گردنه (تاپله) که در درون منطقه حفاظت‌شده واقع شده و نقطه اصلی آن محسوب می شود، رسیده است. تمامی این تعرضات آشکار با سکوت و شاید از نگاه برخی با حمایت سازمان حفاظت محیط زیست انجام می پذیرد، چرا که مدیر کل حفاظت محیط زیست استان لرستان در گفتگو با خبرنگاران، در خصوص ورود گردشگران به این منطقه میگوید: منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه تحت مدیریت پایلوت مطالعاتی برای استفاده از ظرفیت گردشگری آن در جهت ارتقاء اقتصاد منطقه قرار گرفته است. وی با بیان اینکه در تمام نقاط جهان از مناطق بکر به نفع اقتصاد و محیط زیست استفاده می شود گفت: مدیریت ورود گردشگران به منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه بر اساس نتایج این طرح تحقیقاتی به نفع محیط زیست بوده و هرگز به ضرر آن نخواهد بود. فعالان محیط زیست استان لرستان در این خصوص می گویند: وعده دروغین مدیریت محیط زیست لرستان در احداث پاسگاه منطقه خلیل خان و منطقه چکان از حوزه اشترانکوه، در حقیقت رها نمودن این منطقه و ورود خیل عظیم گردشگران بدون توجه به ظرفیت آن می باشد.

این دوستداران طبیعت معتقدند، مدیریت محیط زیست لرستان در بدو ورود به این اداره در اقدامی ناباورانه دستور ساخت مهمانسرایی رو به دریاچه گهر را صادر کرده بود ولی با هوشیاری فعالان محیط زیست جلوی این کار گرفته شده و یک کانکس صد متری را به منطقه منتقل کردند که آن نیز در حال از بین رفتن در زیر باران است. این دوستداران محیط زیست به درستی معتقدند که باید جلوی این کارها و علی الخصوص جلوی جاده کشی را گرفت چرا که جاده کشی تا چند قدمی دریاچه گهر و تلاش برای ساختمان سازی در این منطقه، آن را به نابودی خواهد کشاند. راه شکافی هایی که اخیرا انجام شده، باعث دسترسی آسان به این دریاچه و طبیعت در امان مانده آن از دست انسان شده است. منطقه اشترانکوه به سبب نداشتن راه ماشین رو تاکنون تا حد زیادی از خرابی و آلودگی به دست انسان به دور مانده است. اما اکنون جاده سازی، هجوم گردشگران که اکثریت آنان هیچ عشقی به محیط زیست ندارند و فقط تخریب می کنند به منطقه را هموار تر خواهد کرد که این امر نیز دست اندازی آنان را به عنوان مهمترین مخرب طبیعت بیشتر از پیش سرعت خواهد بخشید و قطع به یقین زیستگاه های حیات وحش و این ظرفیت زیبای خدادادی به زودی رو به زوال خواهد رفت."