خبر بسیار وحشتناکی است. در دوم بهمن 1399 مدرسه کانکسی در چنگستان دزفول دچار آتش سوزی می شود و شش نفر به شدت دچار سوختگی می شوند. ابتدا خبر کوتاه را بخوانید:

"رئیس آموزش و پرورش سردشت دزفول گفت: ۶ مصدوم حادثه آتش سوزی یک مدرسه کانکسی در چنگستان بخش سردشت دزفول به علت سوختگی در بیمارستان طالقانی اهواز تحت درمان هستند. به گزارش «تابناک»، فرهاد دینارانی در گفت وگو با ایرنا افزود: در حادثه آتش سوزی کانکس مدرسه چنگلستان واقع در بخش سردشت دزفول سه معلم و سه نفر از اهالی دچار سوختگی شدند.

وی اظهار داشت: ۲ نفر از این افراد در این حادثه بالای ۵۰ درصد دچار سوختگی شدند و درصد سوختگی مابقی زیر ۵۰ درصد است. دینارانی گفت: طبق اعلام پزشک، علت این آتش سوزی صاعقه بوده است."

نمی دانم که کل مدرسه کانکسی بوده است یا در داخل حیاط مدرسه یک کانکس به عنوان کار دفتری و یا یک کار دیگر گذاشته بودند. خوشبختانه و به احتمال زیاد به دلیل وضعیت کرونا، مدرسه تعطیل بوده و دانش آموزی دچار سوختگی نشده و از این نظر فاجعه شدیدتری رخ نداده است ولی همین مقدار هم باعث تاسف و تاثر شدید است که میشد اتفاق نیفتد.

بازهم بصورت تکرار می پرسم؛ چرا پول های کشور را صرف کارهایی می کنیم که لازم نیست و وقتی به ساخت مدرسه که اولین و مهمترین نیاز یک کشور است می رسیم، می بینیم دیگر بودجه ای باقی نمانده است؟ واقعا نمی دانم که چرا باید یکی از ارزانترین قیمت ها را در بین کشورهای نفت دار در خصوص بنزین، گازوئیل، قیر، برق، گاز و سایر اینگونه موارد داشته باشیم و به شدت به همین دلیل با دست و دلبازی مصرف کنیم و نگذاریم که این محصولات، با کمتر مصرف شدن در داخل کشور، اضافه بیاید و با قیمت چندین برابر به کشورهای دیگر فروخته شود و درآمد ناش از این صادرات، برای ساخت مدرسه های بسیار زیبا، مجهز و پیشرفته خرج شود. جاده، کارخانه، ترمینال، فرودگاه، پل، تونل، سد و اینگونه موارد باید به اندازه مالیات جمع شده در کشور ساخته شود و نه بیشتر. درآمدهای ناشی از فروش نفت و سایر منابع زیرزمینی فقط و فقط باید برای آموزش و سلامت هزینه شود تا این سیستم ها بتوانند با تولید شهروندان سالم و ماهر، درآمدهای خانوارها را افزایش داده و آن ها را قادر نمایند که مالیات بر درآمد خود را پرداخت کنند و آنگاه با مالیات فراوان اخذ شده، آن چیزهایی که در بالا گفتم بیشتر و بیشتر ساخته شود.

مدرسه، مرکز بهداشتی و بیمارستان، سه بنای مجاز برای ساخته شدن با بودجه ناشی از منابع زیرزمینی است و سایر ابنیه مورد نیاز کشور با بودجه ناشی از مالیات ساخته می شود. رعایت این اصل بسیار مهم، پیشرفت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را در کشور به اوج می رساند ولی اگر بودجه ناشی از منابع زیرزمینی صرف سایر ابنیه بشود دیگر بودجه ای برای آموزش و سلامت باقی نخواهد ماند و کشور می ماند با یک ملت بیمار، بدون مهارت و مصرف کننده که درآمد ندارند و در نتیجه مالیات نمی توانند بدهند و این دور منفی کشور را به قهقرا و بدبختی خواهد برد ( همین طور که در دنیا می بینیم).

مهمتر اینکه چنین ملتی توان تاثیرگذاری در اقتصاد، سیاست و فرهنگ کشور را نخواهند داشت و تصمیم در این موارد را فقط کسانی می گیرند که پول ناشی از درآمدهای منابع زیر زمینی کشور در دستشان است و اعتراض احتمالی و گاه بگاهی مردم هم هیچ تاثیری ندارد و قدرت در دست گرفتگان بدون توجه به اعتراضات، کار خود را می کنند و راه خود را می روند.

درآمد ناشی از منابع زیرزمینی

 راه اندازی سیستمهای آموزش و سلامت با دست و دلبازی تمام

 تولید شهروندان سالم و ماهر

 افزایش کار مفید با بهره وری بالا

 افزایش شدید درآمد خانوارها و درآمد شرکت ها و کارخانجات

 پرداخت مالیات سرشار توسط مردم و ساختارها

 افزایش بودجه غیر نفتی

 ساخت کارخانه، پل، سد، تونل، جاده، فرودگاه و ....

 افزایش رفاه جمعی و نقش شهروندان در تصمیمات