با شروع بیماری کووید - 19 عادات و رفتارهایی در زندگی روزمره اضافه یا تشدید شده است که برخی از آن ها کاملا مفید و تعدادی از آن ها در مواقعی مضر و بعضا خطرناک است. رعایت فاصله بین افراد، دست ندادن و حذف دیده بوسی، کاهش دورهمی ها و انجام فقط دیدارهای غیرقابل اجتناب، استفاده از ماسک و دستکش های کوتاه مصرف، کاهش مسافرت های درون شهری، برون شهری و خارجی و تقلیل مسافرت ها به سفرهای ضروری و حتمی، آنلاین شدن آموزش در مدارس، دانشگاه ها و سایر مراکز آموزشی، افزایش خدمات غیرحضوری ادارات و سازمان های خدماتی دولتی و خصوصی، کم شدن رد و بدل پول و استفاده حداکثری از کارت های بانکی، کم شدن رفتن به اغذیه فروشی ها و رستوران ها و افزایش پخت و مصرف غذا در خانه ها، کم شدن پرسه زدن در بازارها و فروشگاه های زنجیره ای به بهانه خرید و افزایش خریدهای اینترنتی، شستشوی مکرر دست ها با مواد شوینده و استفاده از ضدعفونی کننده ها با پایه الکل، رعایت هرچه بیشتر بهداشت فردی و بهداشت محیط و ....... از جمله مواردی است که این بیماری در جامعه ایجاد کرده و یا افزایش داده است.

اگرچه این موارد به صورت عادی باید همیشه می بود و منبعد هم بایستی ادامه یابد ولی باید از افراط و زیاده روی دوری نموده و نیز مراقب بود که دوباره به تفریط و کم توجهی مبتلا نشویم. شهروندان باید بدانند که دیگر دست دادن و دیده بوسی جز در مورد بسیار استثنائی مانند دیدن دوست یا فامیلی که سالها او را ندیده ایم، نباید به حالت قبل از جهان گیری بیماری کووید - 19 برگردد. همچنین رعایت فاصله بین افراد در صف ها و سایر مواردی که ممکن است تجمع ایجاد کند نیز باید با حساسیت و بلکه وسواس ادامه یابد. دورهم نشینی ها باید هرچه ممکن است کم و کمتر شود و در موارد ضروری مثل دیدار با والدین، باید فرزندان دارای خانواده به صورت تک خانواده با پدر و مادر دیدار داشته باشند تا از تجمع تعداد افراد زیاد در محیط محدود خانه پدری که سالمند بوده و نسبت به بیماری های واگیردار حساستر هستند پیشکیری شود. استفاده از ماسک و دستکش باید همیشگی ولی به گونه ای باشد که در مواقعی که می توان ماسک را برداشت برداشته و در مواقعی که نمیتوان برداشت نصب شود تا طول مدت استفاده افزایش یابد و از تولید زباله تا حد زیادی جلوگیری گردد. سفر و جابجائی تا حد نزدیک به صفر (نه صفر) برسد و یاد بگیریم که در خانه سرگرمی هائی ایجاد کنیم که مانع از خروج از منزل در اوقات فراغت که در ایران قسمت اعظم اوقات ما را تشکیل می دهد بشود. آمارها می گویند که هر ایرانی در شبانه روز کمتر از یک ساعت کار مفید می کند فلذا اوقات زیادی در منزل و محل کار بصورت اوقات فراغت باقی می ماند که در صورت عدم سرگرمی زمان پر کن، فرد را به خیابان و جاده می کشاند.

در اینجا می خواهم به یک مورد و آن هم استفاده از مواد ضدعفونی کننده با پایه الکل بپردازم که فکر می کنم در حال تبدیل شدن به یک معضل بزرگ است. خبر زیر که امروز در خبرگزاری ها آمده است را بخوانید:

مضرات مصرف طولانی مدتِ ضدعفونی کننده ها

استفاده از مواد ضدعفونی کننده دست و سایر محصولات ضد باکتری و ضد ویروسی از زمان شیوع همه گیری کووید-۱۹ در جهان به شدت افزایش یافته است.

به گزارش ایسنا، بدون شک استفاده از مواد ضدعفونی کننده به کاهش انتقال کرونا ویروس کمک کرده اما همچنین می تواند در طولانی مدت مشکلاتی برای سلامت انسان و محیط زیست ایجاد کند.

در دوران همه گیری بیماری و به ویژه در شرایطی که شرایط شستشوی دستها وجود ندارد استفاده از مواد ضد عفونی کننده بهترین راهکار است. هرچند لازم است در استفاده از این محصولات دقت لازم را داشت چرا که مصرف مداوم آنها با آسیب هایی برای سلامت همراه است.

سایت مدیکال اکسپرس در این مطلب به برخی از تاثیرات مخرب مواد ضدعفونی کننده دست و سایر محصولات ضد باکتری و ضد ویروسی اشاره کرده است:

احتمال مسمومیت: ضد عفونی کننده های دست بیشتر از الکل - اتانول یا ایزوپروپانول با غلظت ۶۰ تا ۹۵ درصد ساخته شده اند و در صورت سوء مصرف ممکن است سمی باشند. نتایج یک مطالعه نشان داد که استفاده منظم از ضد عفونی کننده های دست حاوی اتانول منجر به انباشت اتانول در خون می شود که میزان آن به نسبت، کم اما قابل اندازه گیری است.

اگرچه این میزان از اتانول کمتر از سطح "مسومیت حاد" است اما استفاده مداوم می تواند منجر به "مسمومیت مزمن" شود و خطر مشکلات سلامتی مانند اگزما یا سرطان پوست را افزایش دهد و گاهی اوقات ممکن است کشنده باشد. در کودکان نیز مسمومیت به راحتی از طریق پوست اتفاق می افتد. همچنین آنان در معرض خطر مصرف خوراکی این مواد به صورت تصادفی هستند.

مقاومت ضد میکروبی: استفاده مکرر از ضد عفونی کننده های بر پایه الکل به افزایش عوامل بیماریزا کمک می کند زیرا میکروبها در برابر این مواد به تدریج مقاوم می شوند. مقاومت آنتی بیوتیکی به شرایطی گفته می شود که باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم می شوند و می تواند کشنده باشد.

تغییر میکروبیوم: استفاده بیش از حد از ضد عفونی کننده های بر پایه الکل موجب آسیب و ترک پوستی شده که اجازه می دهد ویروس های مضر و آلوده، به بدن نفوذ پیدا کند. علاوه بر این، مواد ضدعفونی کننده، باکتریهای مفید و طبیعی موجود در پوست را از بین می برد. برخی از محققان بر این باورند که ضد عفونی کننده های دست و افراط در شستشوی دستها می تواند به میلیاردها میکروب موجود در روده آسیب وارد کند هرچند این موضوع تایید نشده است.

افزایش موارد ابتلا به سایر عفونتها: اگرچه ضد عفونی کننده های دست علیه کروناویروس ها موثر هستند اما سایر پاتوژن ها را از بین نمی برند. موارد استثنا شامل انگلهایی مانند Cryptosporidium، باکتریهایی از جمله Clostridium difficile و ویروسهایی مانند Norovirus است که همگی باعث اسهال و استفراغ می شوند. شستن دست تنها روش بهداشتی موثر در برابر این عوامل بیماری زاست. اگر افراد به جای شستن دست ها با آب و صابون، در بیشتر مواقع استفاده از ضد عفونی کننده های دست را جایگزین کنند ممکن است در معرض خطر ابتلا به این میکروب ها قرار گیرند که برخی از آنها برای افرادِ حساس و آسیب پذیر، کشنده است.

پیامدهای زیست محیطی: الکل شامل اتانول یا ایزوپروپانول می تواند تاثیر مستقیمی بر محیط زیست داشته باشد. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده که ریختن اتانول به دریاچه ها، حوضچه ها، رودخانه ها و اقیانوس ها می تواند به گونه های آبزی آسیب برساند.

با توجه به مواردی که در این گزارش آمده است ثابت می شود که افراط در استفاده از مواد ضدعفونی کننده نه تنها باعث افزایش پیشگیری از ابتلا به کووید - 19 نمی شود بلکه مشکلات و بیماری های دیگری را به انسان تحمیل می کند و این موضوع مهم ما را به این نتیجه می رساند که برای جلوگیری از ابتلا به کووید - 19 از سایر اقداماتی که در بالا اشاره شد، استفاده شود و استفاده از مواد ضدعفونی کننده به حداقل ممکن کاهش یابد.