آیا گردش امور جامعه و امرار معاش انسان ها با کار کردن است یا با پول درآوردن از هر راهی و مخصوصا بدون کار کردن؟ به بیان دیگر آیا پولی که بدون کار و تلاش مفید به دست انسان ها می رسد میتواند زندگی را بچرخاند و خوراک، پوشاک، مسکن، تفریحات و .... را تامین نماید؟ این سوال را بصورت فلسفی میتوان به این شکل مطرح کرد که در گردش امور زندگی مردم، اصالت با کار است یا با پول؟

خیلی ساده است که گردش زندگی و زنده ماندن، حداقل به انواع خوراکی ها، پوشاک، سرپناه و کمی تفریح نیاز دارد و بدون این ها زنده ماندن غیر ممکن است. بدین منظور باید غذا، لباس، مسکن و لوازم تفریح تولید شود تا همه بتوانند با استفاده از این ها زندگی کنند. در ظاهر امر انسان ها پول می دهند و اینها را می خرند و زندگی می کنند و این ظاهر، آن ها را گول می زند که اصالت با پول است و اگر پول باشد هیچ چیز دیگری لازم نیست.

حال جامعه ای را در نظر بگیرید که همه استراحت کنند و یک ماشین چاپ پول، شبانه روز به صورت خودکار پول چاپ کند و بین مردم آن جامعه تقسیم نماید. در این شرایط که غذا، پوشاک، مسکن و ... تولید نمی شود و مزارع، کارگاه ها و... تعطیل هستند، چرا که فرض بر این بود که همه استراحت می کنند و فقط پول چاپ شده بینشان تقسیم می شود، این پول به چه درد می خورد و با آن چه میتوان کرد؟ هیچ، مثل کاغذ باطله میرود در سطل آشغال و مردمان آن جامعه پس از مدتی منقرض می شوند.

حال فرض دیگری را در نظر بگیریم، در یک جامعه دیگر مزارع، کاگاه ها و ... روزی حداقل 5 ساعت کار می کنند و غذا و سایر مایحتاج را تولید می کنند و در حالت فرضی، هیچ ماشین پول چاپ کنی هم وچود ندارد. چه اتفاقی می افتد؟ مانند قدیم مردم یاد می گیرند که کالا بدهند و کالا بگیرند و زندگی بکنند. خوب نتیجه ای که می گیریم این است که با پول بدون کار انقراض اتفاق می افتد و با کار بدون پول زندگی ادامه می یابد و این یعنی اصالت با کار است نه با پول.

البته فرض های فوق فقط به خاطر فهم موضوع مطرح شد و در عمل هیچ موقع چنین فرض هایی اتفاق نمی افتد و در همه جوامع امروزی حداقلی از چاپ پول بدون پشتوانه و حداقلی از کار و تولید همواره وجود دارد.

ممکن است کسی بگوید اگر پول چاپ کنیم می توانیم از جوامع دیگر که کار می کنند و تولیدات دارند بخریم و زندگی کنیم یعنی دیگران کار کنند و ما فقط استراحت کنیم. در این شرایط دو حالت پیش می آید. در حالت اول به تدریج جوامع کار کن متوجه موضوع می شوند و آن ها نیز دست از کار می کشند و نهایتا همه با هم منقرض می شوند و در حالت دوم جوامع کارکن متوجه می شوند که پول این چامعه فقط از راه چاپ به دست می آید و پشتوانه کاری ندارد و در میان مدت ارزش این پول به آنچا می رسد که مورد قبول دیگران نیست و انقراض جامعه تنبل که متاسفانه خود را خیلی "زرنگ" می داند، شروع می شود.

نتیجه این که اصالت با کار است و با پولی که پشتوانه کاری داشته باشد، پول چاپ شده در جامعه ای که مردمش 20 دقیقه در روز کار می کنند هیچ اصالتی ندارد و آن چامعه منقرض شده است و خودش خبر ندارد و نشانه آن اینست که هیچکس از پول درآوردن به هر شکل ممکن سیر نمی شود و همه گرسنه اند. لطفا فقط کمی بیندیشیم.