این روزها مرتب و بسیار بیشتر از قبل از گرمایش زمین و نتایج خطرناکی که به بار آورده و خواهد آورد ازجمله سیل های وحشتناک، زمین لرزه های متعدد، آتش سوزی های عظیم، بالا آمدن آب اقیانوس ها، فرونشست های دهشتناک زمین و ... حرف زده می شود و نوشته می شود. کارشناسان خبره دانشگاهی در سراسر جهان معتقدند که علت اصلی این امر، استفاده غیرعقلانی افراطی از سوخت های فسیلی است و به همین دلیل بعضی از آن ها اخیرا اسم این کار را اعتیاد به نفت گذاشته اند که اینجانب سال ها قبل این عنوان را ابداع و مطلبی نیز تحت همین عنوان در سایت قرار دادم.

در جهان امروز اکثریت انسان ها به دنبال این هستند که چگونه می توان با تولیدات بیشتر و بیشتر، بیشتر خورد، بیشتر پوشید، بیشتر تفریح کرد، خانه بزرگ و بزرگ تری داشت و در یک کلام چگونه می توان اشرافی زندگی کرد و عیاشی نمود. البته همانگونه که در مطالب قبلی به کرات نوشتم، اقلیتی هم هستند که در همه موارد و یا برخی از موارد پیشگفت دچار کمبود و فقر هستند که در جای خود باید مورد بررسی قرار بگیرد. خوب با وجود آن اکثریت زیاده خواه و وجود تکنولوژی ها که باعث ساخت و راه اندازی کارخانجات متعدد و متنوع می شود، معلوم است که روز به روز برای برطرف کردن توقعات افراطی اکثر انسان ها در مورد خوراک، پوشاک، مسکن، تفریح و ... آن کارخانجات و سایر تولید کننده ها باید بیشتر و بیشتر تولید کنند و این یعنی مصرف بیشتر سوخت های فسیلی و سپس گرمتر شدن کره زمین و نهایتا تمام خطرات و مخاطرات ذکر شده در بیانات کارشناسان و دانشگاه ها.

در مطالب قبلی نوشتم و در این جا باز هم می گویم و می نویسم که ما انسان ها باید یاد بگیریم و عمل بکنیم که چگونه با کاهش دور ریز محسوس ( زباله ها ) و نامحسوس ( مصرف غیرلازم ) در خوراک و پوشاک و نیز زندگی در مسکن در حداقل اندازه و تفریح در حداقل لازم و .... مصرف را به حداقل برسانیم تا تولید کننده ها روز به روز ابتدا از حجم تولیداتشان بکاهند و سپس مجبور شوند از شیفت کاری خود کم کنند و نهایتا تعداد زیادی از آن ها تعطیل شوند و این مصرف سوخت های فسیلی را کم و کمتر و گرم شدن زمین را متوقف می کند. اگر به اندازه نیاز بخوریم، مزارع، باغات، دامداری ها، گلخانه ها و کارخانجات تولید کننده مواد خوراکی، هر روز کمتر و کوچکتر می شوند. این امر باعث می شود که اولا زمین زیادی به طبیعت بر می گردد و اقلیم های طبیعی ایجاد شده از گرم شدن زمین جلوگیری می کند و ثانیا غیر فعال شدن برخی از این موارد باعث کم شدن گازهای گلخانه ای شده و این نیز از گرم شدن زمین جلوگیری می کند. در مورد خوراک و مسکن نیز همین روند طی می شود و حتی در مورد مسکن، اگر همه و همه یاد بگیریم و قبول بکنیم که مثلا به ازاء هر نفر حدود 30 تا 40 مترمربع سرپناه کافی است، این باعث می شود میلیون ها متر مربع از مسکن های موجود بلا استفاده شده و به اقلیم همان منطقه تغییر وضعیت بدهد. مهمتر از همه عقلانی شدن مقدار تفریح مورد نیاز است که مثلا اگر همه یاد بگیریم که یک مسافرت در سال کافی است مطئن باشید که کارخانجات تولید امکانات سفر از جمله وسایل نقلیه، جاده، راه آهن، فرودگاه و .... کاهش یافته و رستوران ها، هتل ها و ... نیز کم و بعضا تعطیل می شوند و نیز میتوان درصد بسیار بالایی از جاده ها، فرودگاه ها و ... را تخریب و به اقلیم طبیعی هر منطقه برگرداند و این انقلابی در جلوگیری از گرم شدن زمین خواهد بود. متاسفانه در جهان امروز، تفریح بیشتر به صورت گشت و گذار با ماشین، قطار، هواپیما و کشتی تعریف شده است و همه این ها هم حرکت شان، هم تولید و ساختشان، هم نگهداری و آماده بودنشان و هم امکانات لازم برای حرکتشان مثل جاده ها، ریل ها، فرودگاه ها، بنادر و ترمینال ها و لنگرگاه ها، با مصرف سرسام آور سوخت های فسیلی همراه است.

نمیدانم که با این مطالب چه درصد کوچکی از انسان های امروز موافق هستند ( البته در کوچک بودن این درصد شک ندارم ) ولی مطمئن هستم با روند فعلی گرم شدن زمین حداکثر سی سال برای این کارها وقت داریم و اگر در طی 30 سال آینده این اتفاقات نیفتد، وضعیت گرمایش زمین کاری خواهد کرد که آن اکثریت زیاده طلب امروز به آن اقلیت فقیر و کم مصرف اضافه شوند و همه و همه با فقر اجباری به زندگی ادامه دهند. در مقابل اگر این اتفاقات میمون بیفتد حتما و حتما علاوه بر جاری شدن و جاری ماندن زندگی سالم برای قرن ها و هزاره ها، آن اقلیت فقیر نیز به یک زندگی عادی برخواهند گشت.