لزوم تخریب جاده ها چاپ

در طی یک ماه یعنی از روزهای پایانی اسفند 1393 تا روزهای پایانی فروردین 1394 که اکثر ما با ماشین های پر شده از بنزین یارانه ای ارزان مشغول ماشین سواری در جاده های دور و نزدیک بودیم، اتفاقات ناگوار زیادی افتاد که همه آن ها در جای خود احتیاج به تفکر و تدبر دارد. یکی از این اتفاقات به شدت ناراحت کننده مرگ شش قلاده پلنگ بود که سه قلاده از آن ها بر اثر برخورد با خودرو عبوری و دو قلاده بر اثر استفاده از سموم تله گذاری شده توسط دامداران ناآگاه و یک قلاده بر اثر ضربات چوب و چاقوی مردم محلی کشته شده بودند. قبلا در باره اینگونه موارد در مطالب متعددی در همین سایت راه حل هایی را ذکر کرده ام، اتفاقا در خبرهای منتشر شده در این روزها از قول یکی از بزرگترین متخصصان دانشگاهی دامپزشک نیز به همان راه حل ها اشاره شده است که در اینجا مجددا و به اختصار همان ها را واضح تر و اجرائی تر بیان می کنم:

1-     جاده های کشور مخصوصا آن قسمت هایی که از مناطق حفاظت شده عبور می کند و حتی قسمت هایی که از جنگل های بکر، کوهستان های مرتفع، بیابان ها و کویرهای دست نخورده می گذرد، باید تا حد ممکن تخریب و بستر آن ها به عرصه های طبیعی خود باز گردانده شود

2-     در موارد بسیار ضروری و در فاصله های کوتاه، اگر جاده ای لازم بود که باقی بماند، باید با عرض حداقل و با محدودیت سرعت حداکثر 60 کیلومتر در ساعت و فقط قابل عبور در روز و ممنوعیت صد درصد عبور و مرور در شب و نیز ممنوعیت عبور خودروهای دودزا و صدادار و نصب فنس های استاندارد در دو طرف جاده همراه با علایم شفاف هشدار دهنده از جمله تابلوهای توقف مطلقا ممنوع، میتوان جاده را حفظ و تحت کنترل شدید قابل استفاده اعلام کرد.

3-     در موارد ضرورت صد در صدی برای فاصله های طولانی که به ندرت چنین حالتی پیش می آید، در جاده سازی علاوه بر رعایت موارد بند 2 باید این دقت نیز اعمال شود که در فواصل مشخص کارشناسی شده، رو گذرها و زیر گذرهای زیادی که پوشیده از بافت طبیعی منطقه باشد تعبیه شود تا یکپارچگی طبیعت حفظ و گسستگی ایجاد نشود. مجددا تاکید می کنم که رعایت موارد بند 2 نیز باید در این مورد به شدت الزامی بوده و کنترل شود.

4-     دامداران و بومیان منطقه باید از نگهداری دام به صورت باز و سنتی خارج و با آموزش های لازم به دامداری سنتی کنترل شده و نیمه صنعتی سوق داده شوند. از طرفی باید با کاهش مصرف گوشت قرمز، نیاز به گوشت قرمز در کشور کاهش یابد. رساندن مصرف گوشت قرمز توسط شهروندان به یک سوم مصرف فعلی آن، اگر عادلانه توزیع و مصرف شود نه تنها مشکلی ایجاد نمی کند بلکه برای سلامتی آحاد جامعه مفید نیز هست. آیا چوب پرمصرفی و ناعادلانه بودن مصرف ما انسان های مثلا صاحب عقل را باید طبیعت و اجزاء آن از جمله پلنگ های بی گناه بخورند؟

5-     تله گذاری و مسموم سازی باید یک جنایت محسوب و با عوامل آن برخورد شدید جنائی صورت گیرد. در این زمینه نقش آموزش های مداوم مردم این مناطق بسیار مهم و اساسی است.


نوشته شده توسط دکتر محمد رضا امینیان جمعه, 04 اردیبهشت 1394 ساعت 09:18