در تاریخ 1390/12/19 در مطلبی با عنوان "سهم جامعه" به یک نکته بسیار مهم اشاره کردم که با توجه به اهمیت فوق العاده ای که دارد در اینجا آن مطلب را با توضیح کم زیر مجددا جهت مطالعه علاقه مندان می آورم.

در جهان امروز که اقوام در قالب ملت به بیش از 200 کشور تقسیم شده اند، موضوع دوست و دشمن از حالت شخصی و قومی به حالت بین کشوری تبدیل شده است و کشورها برای خود دوستان و دشمنانی از بین کشورهای دیگر تعریف می کنند.

آیا خبر زیر را که دیروز (۱۷ مهر ۱۳۹۸) در اکثر سایت های خبری آمده است خواندید؟ آیا اصلا توجهی به این خبر کردید؟

زمین در حال نابودی است، جنگل ها به سرعت از بین می روند، یخ های قطبی به سرعت آب می شوند، آلودگی هوا، آب و خاک به سرعت در حال افزایش است، آب و سایر منابع زیر زمینی به طور سرسام آوری در حال تخلیه و سطح آن در حال پایین رفتن است، ابر شهر ها به سرعت با تخریب طبیعت اطراف، خود را گسترش می دهند، انواع زیادی از گونه های گیاهی و حیوانی منقرض شده و یا در حال انقراض هستند، معادن مختلف با ابرماشین ها مکیده می شوند و ... این ها یعنی نابودی زمین و غیرقابل سکونت شدن آن.

نیمی از جنگل های هیرکانی شمال ایران نابود شده است. از خواندن این خبر هیچ تغییری در ما ایجاد نمی شود در حالی که نمیدانیم که همین اتفاق است که در افزایش اکثر بیماری ها و ناخوشی های ما تاثیر بسیار زیادی دارد.

جامعه ما در حال تبدیل شدن به یک جامعه سالمند است. طبق تعریف، چنانچه درصد سالمندان یک جامعه یعنی درصد کسانی که سن بالای 60 سال ( یا 65 سال در کشورهای اروپایی) دارند از 10 درصد جمعیت کل آن جامعه بیشتر شود به جامعه پیر تبدیل شده است.

فشار خون یکی از علایم مهم حیاتی انسان است که با توجه به سن و جنس، اندازه های مختلفی به عنوان استاندارد طبیعی برای آن تعریف شده است. به صورت ساده و خلاصه، فشار خون مینیموم باید حدود 80 میلیمتر جیوه و فشار خون ماکزیموم باید حدود 120 میلی متر جیوه باشد.

جامعه ای را در نظر بگیرید که از نظر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و .... وضعیت بدی دارد یعنی اکثر مردم زیر خط فقر زندگی می کنند، آمار اعتیاد، طلاق، بیماری و ... در آن از میزان منطقی بالاتر است، تولید، نشر و مطالعه کتاب، مجله و روزنامه در آن بطور تاسف باری پایین است و خیلی از علایم دیگر بد بودن وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی. مطمینا این مردم آسایش و آرامش ندارند و در این شکی نیست.

گزارشی در سایت های خبری دیدم با عنوان ایران بهشت تعطیلات کاری. در متن گزارش با استفاده از داده‌های سازمان کار جهانی و مؤسسه تحلیل داده‌های جهانی، ایران با 27 روز تعطیل رسمی یکی از سه کشور دارای بیشترین تعطیلات رسمی ذکر شده بود و در همین گزارش ژاپن یکی از سه کشور دارای کمترین تعطیلات رسمی بود.

همیشه وقتی ارزش وجودی یک موجود کم می شود یعنی کسی برای بود و نبود آن ارزشی قایل نیست، بصورت کاملا طبیعی احترام آن کم شده و در نتیجه از بین رفتنش باعث ناراحتی نشده و این شروع نابودی آن موجود است.